tradukoj: be de en es fr hu nl pl pt ru tp

³mens/o

menso

1.

Tiu elemento en besto aŭ homo, kiu prilaboras informojn kaj determinas celhavan konduton.

2.

Individua homa konscio, kiu inkludas intelekton, volon, emociojn kaj memoron: sana menso en sana korpo; junece gaja menso [1]; klerigi la menson de iu^Z; homoj malkapablaj morale kaj mense^Z; la rolo, kiun la juda demando ludis en la menso de Zamenhof [2]; mia naiva juna menso, pro la instinktaj premoj, pleniĝis per malbelaj, teruraj imagoj [3]; tiuj poetoj jam trovis, kaj akceptis per sia subkonscia menso, solvon respektive fidon, kiu kontentigis ilin kaj povis solvi por ili la konflikton [4]. animo, spirito, psiĥo. imago, penso.

mensa

1.

Rilata al la funkciado de menso: mensa malsano; la fadeno de rememoroj disŝiriĝis, ĉiuj mensaj kapabloj malaperis ... restis nur vivanta korpo [5]; spitaĝo ... kiam la infano ekzercas sin en mensa sendependeco per kontraŭstaro al la gepatroj [6]; lingvistikaj teorioj de Edward Sapir kaj Benjamin Lee Whorf pri interrilatoj de lingvo, kulturo kaj mensaj procezoj [7]; sonĝo, kiu delonge kaŭzas al mi tiom da angoro kaj mensa perturbo [8]; nur 7% de la memmortigintoj vizitis kuraciston aŭ specialiston antaŭ la morto por diskuti sian mensan staton [9].

2.

Okazanta en menso: mensa kalkulo; mensa eksperimento; nun vi ne povus ripozi pro la mensa doloro [10].

klarmensa

Kiu ne estas konfuzita, sed mense pensas, analizas, komprenas: la Saĝeco, la elpensinto de ĉio, instruis min. En ŝi nome estas spirito sagaca, sankta, ... klarmensa [11].