tradukoj: be cs de en es fr hu nl pt ru

^*plaĉ/i [1]

^*plaĉi

Kontentigi aŭ simpatiigi iun per sia ĉarmo: lia heroeco tre plaĉis al mi [2]; al ĉiu besto plaĉas ĝia nesto [3]; se ne plaĉas najbaro, ne plaĉas lia faro^Z; kiu flatas al ĉiu, plaĉas al neniu [4]; tre plaĉas al mi ĉi tie.

plaĉa

Alloge agrabla, ĉarma: ioma plaĉa diketeco [5]; plaĉa pejzaĝo; ĉi tie estas al mi tre plaĉe.

plaĉo

Allogeco de tio, kio kontentigas ies deziron aŭ guston: se mi trovis plaĉon en viaj okuloj, ne pasu preter vian sklavon [6]; laŭ via plaĉo; per forto plaĉo ne venas^Z; renkonti plaĉon ĉe iu, inter la legantoj; trovi plaĉon ie, en io (sin senti agrable, hejmece; esti en agrabla medio, en sia elemento). arbitro, bontrovo, favoro, gusto ³, prefero

laŭplaĉe

Kiel oni volas, obeante nur la propran preferon: ŝi ja estas libera en la vesperoj kaj povos iri danci kaj amuzi sin tute laŭplaĉe [7].

malplaĉi

Ne kontentigi, estigi malagrablan senton ĉe iu: la loĝejo tute malplaĉis al li [8].

okulplaĉa

Plaĉa por la okuloj, agrabla al vidanto: ĉirkaŭrigardante kaj ĝuante la okulplaĉan vidaĵon, li eksentis facilkorecon [9]. gracia

orelplaĉa

Plaĉa por la oreloj, agrabla al aŭdanto: iliajn kreaĵojn mi kompreneble distingas disde la orelplaĉaj kaj signifoplenaj verkoj de Zamenhof [10].

plaĉivola

Deziranta plaĉi: ridetoj, jen plaĉivolaj, jen petolaj, jen ŝercemaj [11]. galanta, koketa