tint/i

^*tinti

Interfrapiĝante soni per seka sono: la amboso tintante resonegis per la pezaj marteloj de la forĝistoj; la glavoj kaj armaĵoj ... kraktintis [2]; Mi venigos ... tian malbonon, ke ĉe ĉiu, kiu tion aŭdos, ektintos en ambaŭ liaj oreloj [3]. VD:

tin-tin

(figure) Mallerte ludi muzikilon: iom tinti sur fortepiano ŝi povas [4]; tiuj ... tintas sur psalteroj, pensante, ke ili estas muzikistoj egalaj al David [5].

tinto

Iom akuta, seka sono de io frapata: li ... ĉirkaŭita de granda sekvantaro de generaloj, kun bruo kaj tinto eniris en la ... salonon [6]; aŭdiĝis tintado de armiloj, hufotintado de ĉevalo.

tintigi

Estigi tinton ekzemple frapante metalaĵon, vitron...: unu el ili leviĝis, alvenis kun sia glaso, tintigis ĝin al la mia kaj tostis [7].

tintilo

Frapinstrumento, malplena metala sfereto kun ena bulo, kiu skuate estigas sonon: li rakontis pri la lumaj vintraj noktoj, kiam la tintiloj de la glitveturiloj tintadis [8].

tradukoj

anglaj

~i: tinkle, jingle, clink; ~o : tinkle, jingle, clink; ~igi: tinkle, jingle, clink; ~ilo: jingle bell.

belorusaj

~i 1.: бразгаць, дрынькаць, брынькаць; ~i 2.: дрынькаць, брынькаць; ~ilo: бразготка, бома, бомка, званочак.

francaj

~i 1.: sonner, tinter; ~o : tintement; ~igi: faire sonner, faire tinter; ~ilo: grelot, sonnaille.

germanaj

~i 1.: klirren; ~i 2.: klimpern; ~igi: anstoßen (z.B. mit Gläsern); ~ilo: Glocke.

hungaraj

~i 1.: cseng, kong, csörög, kolompol, koccan; ~i 2.: pötyög , klimpírozik; ~o : csengés, bongás, csörgés, kolompolás, koccanás; ~igi: csenget, kolompol; ~ilo: csengő, kolomp.

italaj

~i 1.: rintoccare, tintinnare, vibrare (risuonare); ~i 2.: strimpellare; ~o : rintocco, tintinnio, squillo (di telefono o campanello); ~igi: fare suonare, fare tintinnare, fare vibrare (risuonare); ~ilo: campanellino, campanello, sonaglio.

nederlandaj

~i: rinkelen, kletteren, tingelen; ~ilo: belletje.

polaj

~i 1.: brzdąkać, brzdękać, brzęczeć, dzwonić; ~i 2.: brzdąkać; ~o : brzdęk; ~igi: brzdąkać, dzwonić; ~ilo: dzwonek.

portugalaj

~i 1.: tinir, retinir.

rusaj

~i 1.: бряцать, бренчать, звякать, звякнуть; ~i 2.: бренчать; ~ilo: бубенец, бубенчик, колокольчик.

^*tint/i [1]