tradukoj: be de en fr nl pt ru

¹kredit/o [1]

kredito

1.

Konfido, kiun ĝuas prunteprenanto aŭ nekontanta aĉetanto, pro sia akurateco en pagado de ŝuldoj: havi ĉe iu krediton kaj meriton[2]; jam longe antaŭ la bankroto li tute perdis la krediton^B; konsenti krediton al iu; rifuzi krediton al ĉiuj^Z; aĉeti, vendi je kredito^B.

2.

Sumo, ĝis kiu iu povas pruntepreni de bankiero aŭ aĉeti de komercisto, ne pagante kontante: havi krediton de cent mil dolaroj en la regna kaso; kreditletero (rajtiganta la posedanton ricevi difinitan sumon de tiu, al kiu ĝi estas adresita).

3.

Sur la kontolibroj de komercisto aŭ de bankiero, parto de la konto en kiun li enskribas la sumojn, kiujn li ŝuldas al kliento: malfermi krediton al iu; enskribi sumon, varon en ies krediton^Z. debeto

kreditletero

akreditivo

krediti

1.

Pruntedoni al iu aŭ rajtigi iun pruntepreni sub via nomo difinitan sumon: krediti iun per 10 000 frankoj; vilaĝano kreditas, vilaĝestro pruntas[3].

2.

Enskribi en la konton de iu ĉion, kion oni ŝuldas al li. debeti

kredite

Ne postulante aŭ ne farante kontantan pagon: hodiaŭ pagi vi devas, morgaŭ kredite ricevos (pri vana promeso)[4].

kreditigi

1.

Havigi al iu aŭ io fidindecon, kredindecon: kreditigi novan vorton, ideon, senditon akrediti

2.

Havigi al iu krediton ĉe iu: kreditigi iun ĉe bankiero, komercisto.

senkreditigi, malkreditigi, miskreditigi

1.

Senigi iun je fidindeco, kredindeco: vi penas senkreditigi nin en la okuloj de la mondo^Z; senkreditigi ideon, institucion^Z, aŭtoron, ĵurnaliston malfidindigi, malfirmigi, malrekomendi, senaŭtoritatigi, senvalorigi

2.

Senigi iun je sia kredito: tiu firmo estas miskreditigita en la merkato.