tradukoj: be de en es fr hu nl pt ru sv

^*lert/a

^*lerta

1.

Kapabla facile kaj laŭcele fari ion pro la rapideco kaj fleksebleco de siaj movoj: mi saltas tre lerte [1]; lerta metiisto, ĥirurgo; lertaj manoj; leonoj kaj tigroj simile al lertaj katoj saltadis inter la verdaj plektobariloj^Z; rapide kaj lerte kuradis lacertoj^Z. facilmova, gracia

2.

Kapabla facile kaj laŭcele plenumi ion pro la rapideco kaj trovemeco de sia penso: li estas nelerta kaj naiva provincano [2]; lerta politikisto, oratoro; lerta en sia profesio^Z; lerte kaŝi ion^Z.

3.

Farita laŭ lerta maniero: lerta laboro, dancado; per lerta admono (reklamo) alfluas la mono [3].

lerteco

Kapablo por rapide, facile, celtrafe fari ion: kun lerteco de l' kato glitas li sur kornicoj [4]. takto ³

lertiĝi

Iĝi pli kaj pli kapabla por agi rapide kaj efike: mi laboris en magazeno senpage, por nur lertiĝi en la altranĉado [5].

lertulo

Homo kapabla rapide, efike fari ion, pli bone ol aliaj: faritaĵo de lertuloj [6].

mallerta

1.

Korpe embarasata en siaj movoj, ne glate gestanta aŭ aganta: ili falis, ĉar ili estis ankoraŭ tro mallertaj [7]; la birdetoj faris malgrandan mallertan moviĝon [8].

2.

Mense ne trafanta la ĝustajn solvojn, do ne aganta bone por plenumi siajn celojn: mallerta ŝtelisto; mallerta junulo.

3.

Aspektanta kiel rezulto de mallerta agado: mallerta propono.