tradukoj: be br de en es fa fr hu nl pl pt ru sv

^*minac/i

^*minaci

1.

Montri al iu per paroloj aŭ gestoj, ke oni intencas fari al li malbonaĵon: kiu multe minacas, ne estas danĝera ( hundo, tondri ) [1]; minaci al iu; minaci iun per pugno, bastono, koleraj vortoj, per fingro en la poŝo^Z; minaci iun je bato, morto, puno, proceso; minacanta rigardo dento.

2.

(figure) (pp malbonaĵo, malfeliĉo) Sin montri kiel baldaŭ okazonta, esti verŝajne okazonta: malsano minacas lin; fulmotondro minacas; danĝero minacas al via honoro^Z; minacas ribelo, milito pendi, sieĝi, ŝvebi.

minaco

1.

Paroloj, gestoj per kiuj oni minacas: timi nek minacojn, nek batojn; minacoj ne mortigas [2].

2.

(figure) Baldaŭa danĝero: konstanta minaco de ruiniĝo ŝvebas super ili.