tradukoj: be ca de en fr hu lat nl pt ru

^*trezor/o

^*trezoro

1.

Amaso da multvaloraj objektoj – oro, arĝento, juveloj:

a)

Rezerve tenata: pli bona estas malmulto kun timo antaŭ la Eternulo, Ol granda trezoro kun maltrankvileco ĉe ĝi [1]; la ŝtata trezoro (ankaŭ „ŝtatkaso“).

b)

Enterigita aŭ iel kaŝita, precipe tia, ke la posedanto ne plu vivas kaj la situo ne estas sciata: la regno de la ĉielo similas al kaŝita en kampo trezoro, kiun viro trovis kaj kaŝis, kaj pro ĝojo li iras kaj vendas ĉion, kion li posedas, kaj aĉetas tiun kampon [2]; trovi trezoron en ruinoj^B.

2.

(figure) Io tre valora, tre ŝatinda: tiu libro estas vera trezoro de scienco; arkitektura, lingva trezoro; la verko de Zamenhof estas trezoro por la homaro; (frazaĵo) amiko fidela estas trezoro plej bela [3].

a)

(figure) Karesa vorto pri io aŭ iu tre kara al oni: mia anĝelo, mia trezoro^B. ĝojo

3.

Kolekto da valoraj lingvaj ekzemploj aŭ tekstoj, precipe:

a)

korpuso ² la Trezoro de la anglaj poemoj [4].

b)

vortoprovizo la Trezoro de la greka lingvo [5].

trezorejo

1.

Loko, kie oni konservas trezoron aŭ grandajn monsumojn: ŝtelisto ... ŝtelis juvelojn el la trezorejo [6].

2.

Oficejo, kie oni administras trezoron, precipe la ŝtatan: la vitrofarejo estis grava fonto de enspezoj de la faraona trezorejo [7]; ŝtatsekretario pri la Trezorejo [8] (tiel oni nomas la financministron en Usono). fisko¹

trezoristo

Oficisto rajtigita enspezi kaj elspezi monrimedojn de ŝtato aŭ organizaĵo: la impostoj alfluas tre malrapide – diris la trezoristo [9].
Rim.: Trezoristo estas rajtigita mem decidi pri spezoj; kasisto faras tion laŭ ordono (interalie, de trezoristo) aŭ laŭ rutina regulo.