tradukoj: be bg ca cs de el en es fr he hu nl pt ru vo

^*vok/i

^*voki

1.

Laŭtigi la voĉon por komprenigi al iu, ke li devas veni: voki helpanton kontraŭ rabisto^B; al vi, ho viroj, mi vokas^Z; ne voku diablon, ĉar li povas aperi [1]; oni vokas la bovojn ne festeni, sed treni^Z; voki por helpo, helpon, al batalo; kaj en tiu tago la Eternulo vokis, ke oni ploru kaj kriu^Z; voki sian hundon fajfante; li ne aŭdis vian vokon; (figure) sonoriloj vokas al preĝejo kaj mem neniam eniras^Z.

2.

Sciigi al iu, ke li devas veni; inviti: voki iun per gesto, letero; vi alvenas kvazaŭ vokita kaj petita^Z (ĝustatempe); oni vokis min al la kortego; sendi voki la kuraciston; mia sorto min vokas^Z; la tasko vokas min; multaj vokitoj, sed ne multaj elektitoj [2].

3.

Elvoki 2.

voko

1.

Ago voki.

2.

Rezulto de la ago voki.

alvoki

1.

Voki al si: alvoku la laboristojn, kaj donu al ili salajron; alvoki iun kiel atestanton^B.

2.

Peti ion vokante: alvoki venĝon^B, helpon; mi alvokas la ateston de ĉiuj, kiuj partoprenis en la kongreso^Z; alvoki ĉiujn kolektiĝi sub la standardon de la partio inviti, instigi, admoni.

alvokiĝo^Z

Inklino por ia profesio destino.

elvoki

1.

Voki por elirigi: ne elvoku lupon el la arbaro [3]; elvoki iun al duelo; elvoki mortintojn^Z (per sorĉo).

2.

(figure) Okazigi, estigi, kaŭzi: tiu ĉi demando per sia naiveco elvokos ridon^Z; tiu neologismo elvokas konfuzojn kun aliaj vortoj^Z; tiu propono celas nur elvoki skandalon^Z; tiu artikolo elvokis malpacon^Z, multon da intereso; konflikto, kiu povas elvoki militon; feliĉo kaj riĉo envion elvokas [4]; la propono elvokis ĉe ili la timon, ke...^Z veki.

3.

(figure) Prezenti al la spirito vivan vidbildon: la propraj nomoj elvokas en ni bildojn pli konkretajn ol la komunaj substantivoj; en poezio oni devas precipe atenti la elvoki povon de la vortoj.

kunvoki

Voki al kunveno: kunvoki la membrojn, kunvenon^Z.

revoki

Voki, por ke iu revenu: revoki forsenditan serviston^B; (figure) mi uzas la okazon por revoki en vian memoron la nomon de...^Z.