En la tempo, en kies daŭro io okazas:
fleksu arbon dum ĝia juneco
[2];
dum la manĝado venas apetito
[3];
dum la parolado li dormis.
ĉe 2.a,
en 1.b.
B.
Subordiga konjunkcio signifanta:
2.
En la tempo, kiam:
forĝu feron, dum ĝi estas varmega
[4];
dum vi estos feliĉaj, vi havos multajn amikojn;
dum vi paroladis, li dormis.
Rim.:
Kelkaj uzas en tiu senco dum kiam, kio estas senutila
nekonsilinda taŭtologio.
3.
Kontraste kun tio, ke:
vi estas juna, dum mi estas maljuna;
dum Esperanto daŭre vivas, Volapük jam longe
estas
mortintaZ;
dum la naciaj lingvoj estas rigidaj, Esperanto
kontraŭe estas senfine fleksebla.
ĉe 2.d,
kontraŭe,
sed.
Rim.:
Kelkaj uzas en tiu senco dum ke, kio estas iom duba
esprimo.
Dum tiu tempo,
intertempe,
interdume:
ili sin pretigis, ni dume babilis;
dume oni alvenis al la manĝejoZ.
2.
Provizore, ĝise:
ni dume lasu flanke tiun demandonZ;
estas pli prudente akcepti dume la lingvon en ĝia
nuna formoZ.
3.
Kontraste kun tio; kontraŭe; malgraŭe; tamen:
principoj kaj postuloj puŝis kaj malhelpis unu la alian,
dume
en la teorio ili ŝajnis al mi tute bonajZ;
dume lingvo arta, anstataŭ tiu ĥaoso, donas
al vi sole nur ses vortetojn
[5].
Rim.:
Estas malkorekta kaj nepre evitinda la uzado de la adverbo
dume
en la senco de la konjunkcio dum.
interdume
(malofte)
intertempe
interdume Gabĉjo nerimarkeble malfermis sian historilibron
kaj
duonokule kun granda plezuro rigardadas
[6].
~ 1.:
pendant, durant; ~ 2.:
alors que, cependant que, lorsque, pendant que; ~ 3.:
alors que, tandis que; ~e 1.:
cependant, entre temps, pendant ce temps; ~e 2.:
pour l'instant; ~e 3.:
cependant, en revanche, pourtant, toutefois; inter~e:
cependant.