tradukoj: be de en fr hu it nl pl pt ru

³maksimum/o

maksimumo

1.

Plejgranda atingebla kvanto aŭ grado: maksimumo da malvarmo dum vintro estis 32 gradoj sub nulo; tio estas maksimuma prezo; mi forestos maksimume du tagojn; vi devos maksimume penadi; maksimuma justeco estas maljusteco minimumo.

2.

[1] (de orda aro (E,≤)) Tia elemento M en E, ke ĉiuj aliaj estas malpli grandaj ol ĝi (x ≤ M por ĉiu ajn x en E); simb. M = max E: la reela intervalo ]0,1[ ne havas maksimumon; la eventuala maksimumo estas unika; (absoluta) maksimumo de funkcio (t.e. de ĝia bildaro); (loka) maksimumo de funkcio (t.e. de la bildo de iu ĉirkaŭaĵo). minimumo;ekstremumo.
Rim.: La difino de Bricard estas pli larĝa ol nia. Li distingas inter „tuŝata maksimumo“ (nia „maksimumo“) kaj „netuŝata maksimumo“ (nia „supremo“, se ĝi ne estas ankaŭ maksimumo).

maksimuma

1.

Atinganta la plej alte atingeblan gradon: la maksimuma temperaturo de forno; mi forestos maksimume (ne pli ol) tri tagojn. minimuma.

2.

a)

(p.p. elemento de orda aro (E,≤)) Tia, ke ne ekzistas elemento de E strikte pli granda ol ĝi: la eventuala maksimumo de orda aro estas maksimuma, sed maksimuma elemento ne nepre estas maksimumo. minimuma.

b)

(p.p. idealo de ringo R) Tia, ke ĝi estas maksimuma ^2.a rilate inkluzivecon en la aro de ĉiuj idealoj strikte inkluzivitaj en R.

Rim.: Troveblas tiu termino en [2], sed sen difino estas malfacile taksi, ĉu la intencata senco estas nur „plej granda, estanta maksimumo“ (kiel en „ekvaciaro de maksimuma ordo“), aŭ ĉu ĝi povas aplikiĝi ankaŭ en la supre menciitaj kuntekstoj.

maksimumejo

maksimumiganto.

maksimumiganto

(de bildigo kun valoroj en orda aro) Punkto de la fonto-aro, ĉe kiu la bildigo atingas maksimumon.
Rim.: Ial [5] preferas nomi tion „maksimumejo“, eble imite al la germana. Ni tamen ne vidas firman kialon por rompi la tradicion ĉi-koncerne, des malpli ke „-ejo“ aŭ „loko“ pensigas pli pri aro da punktoj, ol pri ununura punkto.