tradukoj: be ca cs de en es fr hu nl pt ru sv

^*ruin/o

^*ruino

1.

Restaĵo el renversita aŭ disfalinta konstruaĵo aŭ urbo: sur la monteto alte stariĝas la ruinoj de kastelo; disfali en ruinojn^B; mi faros la urbojn de Judujo ruinoj, loĝejo de ŝakaloj^Z.

2.

(figure) Pereo, detruiteco, senmoneco, senriĉeco: la mondo falis de la ruino de kredo^B; tio estus nur prokrasti la ruinon de la ŝtato^B; „Naskitaj sur la ruino“ (vivrakonto de Miyamoto Masao) [1].

ruina^Z

Disfalanta en ruinojn, ruinigita: ruina ŝtuparo^Z. duondetruita, kaduka, putra

ruinaĵo

ruino ¹ Jerusalem fariĝos ruinaĵo [2].

ruinigi

1.

(pri konstruaĵo) Disfaligi en ruinojn, renversi, duondetrui: tertremo ruinigis la urbon; mia tendo estas ruinigita^Z; paŝtistoj ruinigis mian vinberĝardenon^Z.

2.

(figure) Detrui, pereigi: per interna malpaco ni ruinigus nian aferon^Z; ni decidis malhonorigi kaj ruinigi Egipton^B; tio ruinigus la laboron de 20 jaroj^Z; ruinigi la sanon de iu, la honoron de virino^Z; la konstantaj ribeloj ruinigis la aŭtoritaton de la sultano; ruinigitaj fortoj^Z; kun nervoj ruinigitaj de la ĉiutaga ekscitiĝo. ekstermi, konsumi, renversi, subfosi

3.

(figure) Senmonigi, senhavigi, senriĉigi: kiu ruinigas patron estas filo hontinda^Z; tia elspezo ruinigus min^B la ŝtato estas ruinigita kaj la faraono estas en mizero^B; ruinigita nobelo. bankroto, elsuĉi

ruiniĝo

Pereo, detruiĝo materia, institucia, financa: la malamikoj ŝin rigardas kaj ridas pri ŝia ruiniĝo [3].

    Komparu: detruitaĵoj (Z), ruinŝtonoj (Z)