tradukoj: be bg cs de en es fi fr he hu nl no pl ru sv vo

^*se

^*se

1.

En la okazo ke, imagante ke, kondiĉe ke: se li jam venis, petu lin al mi[1]; se oni amos la gaston, oni zorgas la paston^Z; se malriĉulo sukcesas, li ĉion forgesas^Z; se Peĉjo ne semos, Petro ne rikoltos [2]; se vi havos okazon, ne forgesu al mi skribi^Z; se la projekto estos bona, ĝi ja certe estos akceptita^Z; mi povus sveni, se mi restos sola^Z; ĉiuj proklamis, ke ili estas pretaj limigi la armadojn, se la ceteraj nacioj komencos; se mi estus sana, mi estus feliĉa^Z; mi ne povus tion kredi, se mi ne vidus ĝin per miaj propraj okuloj^Z; mi trovos la kernon de la vero, se ĝi sidus eĉ en la plej profunda kaŝiteco^Z; se tiu homo ne estus naskita, estus bone por li [3]; ho, se mi havus (kiom deziras havi!) rifuĝejon^Z! (optativo) ; ĝi estos al vi, kiel se akra glavo vin tranĉus^Z; escepte se; ; laŭ tio, se (konforme al tio, kiel; depende de tio, kiel) la vetero estos bela aŭ malbela, ni iros promeni aŭ ne; tio havas sian se kaj sed^Z (medalo, difekto); se eĉ malmulte ni puŝos, la muro tuj falos; mi estus kontenta, se nur mi povus iom ripozi. kvazaŭ

2.

[4] Konjunkcio signifanta, ke la implico de du propozicioj estas vera: se nombro estas dividebla per 4, ĝi estas dividebla per 2 („dividebla per 4“ implicas „dividebla per 2“). sufiĉa kondiĉo.

nur se

Konjunkcio signifanta, ke la implico de du propozicioj estas vera: nombro estas dividebla per 4, nur se ĝi estas dividebla per 2 („dividebla per 4“ implicas „dividebla per 2“). necesa kondiĉo.
Rim.: La efiko de tiu konjukcio estas simila al tiu de „se“, sed ĝi enkondukas la duan propozicion de la implico, ne la unuan.

se kaj nur se, se... kaj nur tiam (s.n.s.)

Konjunkcio signifanta, ke la ekvivalento de du propozicioj estas vera: nombro estas dividebla per 6, se kaj nur se ĝi estas dividebla per 2 kaj 3 („dividebla per 6“ estas ekvivalenta al „dividebla per 2 kaj 3“).