tradukoj: be ca de en fr hu nl ru

^*spic/o [1]

^*spico

Aroma, ordinare vegetaĵa, substanco destinita por bongustigi manĝaĵojn: ili vendadis plej diversajn spicojn kiel ekzemple safranon, anizon, zingibron kaj precipe pipron [2]; al farun' malbonspeca ne helpos la spico [3].

spica

1.

Havanta fortan, precipe akran guston aŭ odoron kiel spicoj: la sovaĝaj kreskaĵoj disvastigadis tiel spican odoron, ke mi devis terni kaj pensi pri kolbaso [4]; boteleto da spica brando estis jam metita en la pakaĵeton [5].

2.

(figure) Ekscita, pika¹: pri la frenezaĵoj kiujn mi spertis nur kiel iama estrarano de la Esperanto-Societo de Vaŝingtono mi povus verki spican skandalromanon [6]. gusto³, suka³

spici

1.

Aldoni spicojn: akva supo spicita per pipro kaj ranca oleo [7]; se eĉ la salo sengustiĝis, per kio ĝi estos spicata [8]; ne spiciĝas manĝo de mastrina beleco [9].

2.

(figure) Fari pli interesa, pli alloga: li tute ne provis, kiel verŝajne farus multaj aliaj, spici siajn informojn per aldono de kromaj detaletoj [10].

spicaĵo

Manĝaĵo el pluraj konsistaĵoj, precipe spicoj, destinita por spicado. mustardo, kreno.