dis

^*dis

Prefikso esprimanta malkuniĝon, dividon, foriĝon en diversajn direktojn: disŝiri paperon; disĵeti flugfoliojn; dissemi grajnojn; di dispeli birdojn; vi diskurigis viajn malamikojn [1]; dissendi cirkuleron; disbati muron; ili tute malkonsentas kaj disopinias; dismembriĝo de la ideoj en memstarajn vortojn^Z; disvastiĝo de opinio; la gardisto disetendis la manojn [2]; disbabili, disdoni, disfali, disflugi, disliberigi, dispecigi, displekti, dispolviĝi, disporti, disrabi, disspecigi, disstarigi, disŝprucigi, distrumpeti, disverŝi, disdividi, disfrakasi, disrompi.
Rim.: Tiu prefikso havas kelkfoje sencon tre proksiman al tiu de mal aŭ sen: disvolvi (malvolvi); disfaldi (malfaldi); disrevigi (senrevigi); disharmonia.

II.

Samsignifa vortero uzata memstare:

disa

1.

Maldensa, dismetita, dissemita: la disaj dometoj de la vilaĝo; la trupoj atakis laŭ disa ordo; la lampegoj lumis dise en la nokto. VD:

sporada.

2.

a): [3] (p.p. du aroj) Tiaj, ke ili ne havas komunan elementon: la paraj kaj neparaj nombroj konsistigas disajn arojn; du aroj estas disaj, se kaj nur se ilia komunaĵo estas malplena.
b): [4] (p.p. familio) Tia, ke ĉiuj ajn du termoj de ĝi estas disaj: la kvocienta aro de ekvivalento-rilato ene de aro E konsistigas disan familion de subaroj de E; por ke familio estu disa, ne sufiĉas, ke ĝiaj termoj havu neniun komunan elementon.

diseco

: Malkuneco, aparteco, malproksimeco, diferenco, malamikeco: la intergenta diseco^Z.

^*disigi

: Apartigi, dividi, malkunigi: li disigis la batalantojn; la suno disigis la nubojn; vi disigis la interligon kun via sklavo [5]; fremdaj elementoj disigis la socion^B; oni devas disigi tiujn du proponojn dismeti, disĵeti, dissemi.

disiĝi

: ni disiĝis en diversajn flankojn^Z; post alkutimiĝo doloras disiĝo[6].

fokusdiseco

[7]

: discentreco ².

tradukoj

anglaj

~a a: disjoint; ~a b: disjoint; fokus~eco: eccentricity.

francaj

~a 1.: dispersé, éparpillé; ~a a: disjoint; ~a b: (famille) disjointe; ~eco: dispersion, division, éparpillement; ~igi: disperser, séparer, diviser, éparpiller; ~iĝi: se séparer; fokus~eco: excentricité.

germanaj

dis I: auseinander-, zer-; ~a 1.: auseinander, getrennt; ~a a: disjunkt; ~a b: disjunkt; ~igi: trennen, zerteilen; ~iĝi: sich trennen; fokus~eco: Exzentrizität.

polaj

dis I: roz-; ~a 1.: odzielny, rozrzucony; ~a a: rozłączny; ~a b: rozłączna (rodzina zbiorów) ; ~eco: oddzielność, rozłączność, rozbieżność; ~igi: oddzielać, rozdzielać, rozłączać, rozrzucać, rozpraszać (rozrzucać), separować; ~iĝi: oddzielać się, rozdzielać się, rozłączać się, rozpraszać się (rozrzucać), rozstawać się (z kimś), rozchodzić się (z kimś), separować się; fokus~eco: mimośród.

portugalaj

dis I: des-, dis-; fokus~eco: excentricidade.

rusaj

dis I: раз-; ~a a: непересекающееся (множество); ~a b: (семейство) непересекающихся множеств; ~a: разъединённый, разобщённый, разрозненный, рассеянный, раздельный, распределённый; ~eco: разъединённость, разрозненность, разобщённость; ~igi: разъединить, разобщить, разделить; ~iĝi: разъединиться, разделиться, разойтись, расстаться; fokus~eco: эксцентрицитет, эксцентриситет.

*dis