tradukoj: be ca cs de en es fr hu it nl pt ru

^*ĝu/i [1]

^*ĝui

1.

Senti egan plezuron, precipe sentuman, pro la posedo de io: ĝui belan spektaklon, naturon, delikatan manĝon, freŝan aeron^B, ĉeeston de amiko, belan promenadon; ĝui la vivon^Z, ĝui volupton^Z; ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo [2]; estos al mi ĝue lin revidi^Z; kiu venas plej frue, sidas plej ĝue (komforte)[3]; mi ĝuas konstatante tion. frandi, ĝoji

2.

Posedi aferon, de kiu oni havas utilon aŭ plezuron: ĝui profiton, gastigon, superecon, rajton, liberecon, konfidon de iu; ĝui grandan estimon en la sciencaj sferoj; ĝui sorton^B, sukceson, prosperon, muzikon, sanon, ripozon, trankvilon, afablan gastemon, interparoladon, diversajn favorojn, rabaton, la samajn laborkondiĉojn, altan salajron; tiuj kantoj ĝuas la amon de la popolo. profiti, sperti, uzi

ĝuado, ĝuo

1.

Ekstrema plezuro pro la posedo de io: vivi en ĝojo, ĝuo kaj bruo; la domo estis ĝuo por la okuloj [4]; aŭskulti kun ĝuo^Z; flugis for la ĝojo de l' juneco, la ĝuado de l' unuaj jaroj^Z. ĉarmo, raviĝo, volupto.

2.

Posedo de io, de kio oni havas utilon aŭ plezuron: retrovi la ĝuadon de la libereco.

ĝuamo

Inklino al volupto.