tradukoj: be ca de en fr hu it nl pl pt ru

^*vic/o [1]

^*vico

1.

Sinsekvo da personoj aŭ objektoj aranĝitaj laŭ unu linio, unu apud aŭ post alia: la rivero fluas inter du montaj vicoj^B; birdoj fluge sekvis en du longaj vicoj^Z; vicoj da dometoj en vilaĝo^B; vicoj da soldatoj; la regimento staris en vicoj^B; la unua vico de seĝoj en teatro^B, de arboj en ĝardeno^B; esti la lasta en la vico; la Filiŝtoj starigis siajn vicojn kontraŭ Izrael^Z; vi trovos en la vicoj de niaj societanoj fervorajn amikojn; dentvicaj frontonoj^Z (prezentantaj vicon da dentoj). aro, ĉeno, procesio, serio, spaliro

2.

Longa sinsekvo da okazoj aŭ momentoj en la tempo: dediĉi tutan vicon da jaroj al la ellernado de la latina lingvo^Z; pasos kredeble ankoraŭ vico da jaroj, antaŭ ol la afero estos decidita^Z; post longa vico da batalado kaj suferoj^Z; ŝia konduto prezentis vicon da nekonsekvencaj agoj^B; ĉio, kio okazis al mi estis ja vico da mirakloj^B.

3.

En serio da alternaj movoj aŭ agoj, momento, je kiu ĉiu el ili plenumiĝas: nun estas via vico ludi; la parolvico estas por vi; ĝis nun oni atakadis aliajn urbojn, nun venis la vico al nia urbo^Z; plenumita via ofico, nun pasis via vico [2].

4.

[3] (en aro E) Bildigo de iu subaro de la aro de entjeroj al E: entjera, racionala, reela, kompleksa vico (vico de entjeroj, ks); la vico de ĉiuj entjeraj kvadratoj (la bildigo, kiu ĵetas naturalan entjeron n al n²). familio; Specifaj vicoj: polinomo, progresio, serio, finia vico, vico de funkcioj, subvico; Rimarkindaj vicoj: koŝia vico, aritmetika vico, geometria vico, harmona vico; Teĥnikaj terminoj ligitaj kun vicoj: termo, indico; Rimarkindaj ecoj de vico: barita, konstanta, kreskanta, malkreskanta, konverĝa; Rimarkindaj punktoj rilate vicon: adhera punkto, limeso.
Rim.: La nocio vico servas por formale paroli pri sinsekvoj da elementoj el E, ekz-e la sinsekvo (1/n)_{n > 0} de ĉiuj inversoj de pozitivaj entjeroj. Anstataŭ uzi funkciecan skribaĵon por signi vicon, oni kutime preferas skribi (u_i)_i∈I. La bildon de n per u oni nomas la n-a termo de la vico kaj oni signas per u_n. Konforme kun tia skribaĵo n estas nomata la indico.

vic-

1.

Helpa kaj laŭbezone anstataŭanta kiam mankas la normala plenumanto: vi havu la bonecon, elekti kiel helpon por mi, kelkajn vicprezidantojn [4]; vicreĝo; viclui, vicluigi.

2.

Boparenca tra alia parulo de la patro aŭ de la patrino, ol tiu, de kiu oni naskiĝis; stif-: la juna frato de mia vicpatrino edziĝis al Liliane [5]. duon-²

vice

Laŭ vico aŭ vicoj: cent salonoj troviĝis vice unu post la aliaj^Z.

vicigi

Aranĝi laŭ vicoj: vicigi soldatojn por parado.

viciĝi, enviciĝi

Metiĝi en la vicojn: tiu preĝejo viciĝas inter la plej grandaj konstruoj en la mondo.

alviciĝi

Aldoniĝi al vico: tiu sukceso alviciĝis al la antaŭaj.

atendovico

Vico da atendantoj.

laŭvice

Ĉiu je sia vico; alterne: laŭvice kanti; mi faras bonon kaj malbonon laŭvice.

siavice

Je sia vico, post antaŭa okazaĵo: prilingvaj ideoj ... alportis al esperanto pedantecon ... tio siavice kaŭzis nenecesan grandiĝon de la radikaro [6].

survicigi

Vicigi sur io: fragoj survicigitaj sur trunketo de pajlo^Z.

anservice

Irante unu malantaŭ la alia, kiel kutime paŝas anseroj: la vojeto pli kaj pli mallarĝiĝas proksime al la pinto, tiel ke sur la fina parto oni devas grimpi anservice [7]; oni devis iri anservice, vadante laŭ mallarĝaj koridoroj de bestaj padoj [8].

aritmetika vico

aritmetika progresio.

finia vico, finilonga vico

Vico, kies fonto-aro estas finia.
Rim.: Finilongaj vicoj estas prezenteblaj per opoj kaj oni ofte konfuzas ambaŭ nociojn.

geometria vico

geometria progresio.

harmona vico

harmona progresio.

koŝia vico[12], Koŝi-vico[13]

Tia vico en metrika spaco, ke la distanco inter du ĝiaj termoj povas iĝi arbitre malgranda, se la indicoj estas sufiĉe grandaj: konverĝanta vico estas koŝia; en la metrika spaco de reeloj ĉiu koŝia vico konverĝas. kompleta, Koŝio.

subvico

(de vico u) Tia vico v, ke ĝia fonto-aro estas subaro de la fonto-aro de u, kaj ke ĉiu termo de v estas termo ankaŭ de u por la sama indico: ĉiu ajn nefinia subvico de koŝia vico estas koŝia.

vico de funkcioj[14], funkcivico

Vico, kies termoj estas funkcioj. simple konverĝa, unuforme konverĝa, konverĝa en mezuro.
Rim.: En [15] troveblas „funkciala vico“, kun la ekzota adjektiva formo responda al „funkcio“.

    Pola Radio ofte uzas "laŭ~a" kun la senco "plia": "hodiaŭ
    en nia laŭvica programo vi aŭdos...". Tio kongruas kun
    simila rusa uzo de "ocherednoj". La sencon oni povus difini
    per "la sekvonta en la vico". [MB]