tradukoj: be de en es fr nl pl pt ru

^*kombin/i

^*kombini

1.

Kunigi plurajn elementojn laŭ difinita ordo, lerte aranĝi: kombini literojn, ciferojn, kartojn.

2.

Interaranĝi ideojn por konduki al konkludo, aŭ rimedojn por estigi rezultaton: kombini planon, projekton, manovrojn, draman intrigon. teksi, ŝpini.

3.

Unuigi molekulojn de du aŭ pliaj substancoj laŭ difinita proporcio por formi novan kombinaĵon.

kombino

1.

kombinado la kombino de profesieco, sperto kaj harmonia kunlaboro certe promesas stabiliĝon kaj progreson al la asocio [1].

2.

kombinaĵo ¹ li do estas en unu persono ĉefpastro, dio kaj ateisto [...,] tio estas kombino, kiun la mondo ĝis nun ne vidis [2]; la cerbo de Linŝardo elpensis ĉiutage mil kombinojn [...], por ke neniu povu suspekti per kiuj rimedoj liaj riĉaĵoj estis akiritaj [3]; la malgranda lando Israelo ofertas al vi eksterordinaran kombinon de la antikva kaj nova [4]; sub tiu kategorio de rimedoj envenas la riĉa produktado per vortkombinoj kaj ĉefe per prefiksoj kaj sufiksoj [5].

kombinado

Ago kombini. en ŝiaj okuloj [...] oni komence povis vidi nur malĝojon, kaŭzitan de la komparado kaj kombinado de la bagatelaĵaj ciferoj [6].

kombinaĵo

1.

Rezultato de kombinado.

2.

Homogena, nur ĥemie disigebla kunaĵo: li rekomencis siajn okupojn je ranoj, infuzorioj, ĥemiaj kombinaĵoj, kaj estis tute absorbita per sia laboro [7]. komponanto, kunmetaĵo, miksaĵo, solvaĵo.

3.

[8] (de p el n, de n po p) Ĉiu el la diversaj manieroj formi p-elementan subaron de n-elementa aro: la nombron de ĉiuj kombinaĵoj de n po p oni signas per K^p_n = A^p_n/n! = n!/[p!×(n-p)!]; la kombinaĵoj de du elementoj el la aro {a,b,c} estas ab, ac, bc. aranĝaĵo, permutaĵo.
Rim.: En la citita fonto Bricard parolas ankaŭ pri „kombinaĵoj ripetaj“ (ekz-e de 3 po 2: aa, ab, ac, bb, bc, cc), kio estas alia nocio, aperanta ekz-e en domenludo.

kombinumo

Granda grupo de kunfunkciaj industrioj en ŝtatregata ekonomio: la kombinumo enhavas kvar entreprenojn en diversaj urboj, scienc-produktan laboratorion ... kaj uzinon [9].

lineara kombinaĵo

(el finia nombro da vektoroj x_i) Sumo de termoj, konsistantaj el produto de ĉiu el la vektoroj x_i per skalaro α_i; la skalaroj estas nomataj koeficientoj: ∑ α_i∙x_i. lineare nedependa.

    Oftas kunmetajxoj kun cxefelemento "kombino": vortkombino, literkombino,
    klavkombino ks.
    "Kombino" estas uzata en PMEG kun specifa GRA senco.
    [MB]
  

      Werner kaj PIV1 preferas "kombinacio" cxi-sence, sed mi ne vidas
      pravigon por tio. [MB]