Estanta en pli ol sufiĉa kvanto:
abunda rikolto, stilo, argumentado, programo;
abundaj larmojZ, harojZ;
saĝo abunda, sed ne profunda
[1];
la abundaĵon, kiun ili kolektis, kaj sian ŝparitaĵon
ili transportas trans la riveron
[2];
miaj ambaŭ okuloj abunde fluigas akvon
[3];
kiu ripetas abunde, lernas plej funde
[4].
multa,
amasa.
naĝi,
bani,
verŝi,
pluvo,
hajlo,
maro.
2.
Entenanta pli ol sufiĉan kvanton:
abunda fruktoĝardeno
[5];
la antaŭa jaro estis tre abunda koncerne konvalojn
[6].
riĉa.
abundo
Pli ol sufiĉa kvanto, malmanko:
la Eternulo donos al vi abundon da bono en la frukto de via ventro
[7];
abundo da afliktoj
[8],
da paco kaj vero
[9];
pro la abundo (abundeco) de lakto li manĝos buteron
[10];
ĉie kaj ĉiel mi lernis la sekreton pleniĝi kaj
malsati, havi abundon kaj havi mankon
[11].
abundi
Esti abunda:
ĉu ni restu en peko, por ke graco abundu?
[12];
abundu al vi ankaŭ ĉi tiu graco
[13];
la lando abundis je riveroj kaj lagoj
[14];
abundigu ĉe vi la amon de unu al la alia
[15].
svarmi.
abundeco
Stato karakterizata de abundo:
jen venos sep jaroj de abundeco en la tuta Egipta lando
[16];
el la abundeco de koro la buŝo parolas
(elverŝas la bonaĵojn de la koro).
[17].
superabundi
Esti en tia kvanto, kian oni ne povas utile uzi:
kie peko plimultiĝis, graco multe pli superabundis
[18];
superabundeco.
superflua.