tradukoj: ca de en es fr grc hu pl pt ru
(komune)
Tio, kio konsistigas la propran naturon de io, la interna
kaj nevaria bazo de eksteraj aperaĵoj
(fenomenoj):
bruo potenca, nula esenco[1];
homo estas laŭ sia esenco sociema estaĵo;
mi ne tute klare komprenis la esencon de via demandoZ;
la tuta esenco de lingvo estas bazita antaŭ ĉio
sur interkonsentoZ
la esenco kaj celo de niaj kongresojZ.
ŝanĝi.
bazo,
fundo,
fundamento,
kerno,
kvintesenco,
principo
Tio, kio konsistigas la unuecon de la tri
personoj de la
Triunuo.
precipa,
fundamenta.
Doktrino, kiu prefere rigardas iujn ecojn de aĵoj kiel esencajn,
ne dependajn je situacio:
Aviceno elstarigis la esencon per la deklaro, ke la ekzisto
alvenas al ĝi kiel akcidenco. Jen radikala esencismo
[2];
la rasismo kaj la seksismo estas la plej oftaj subspecoj de la
esencismo
[3].
ekzistismo
Kunhavanta la saman esencon kiel iu alia
(uzata pri la personoj de la
Triunuo):
ni kredas unu solan Dion kaj unu solan Sinjoron
Jesu-Kriston,
ununuran filon de Dio, generitan de la Patro kaj kreitan,
samesencan kiel la Patro
[4].
similesenca
Havanta esencon similan al tiu de iu alia
(uzita de la arianoj pri la personoj de la
Triunuo).
samesenca