tradukoj: be bg br cs de el en es fr hu it ku nl pl pt ru tp vo

^*leg/i

^*legi

1.

Sekvi per okuloj presitan aŭ skribitan tekston kaj ĝin prononci voĉe aŭ mense: legi leteron, libron, manuskripton, hieroglifojn; infano ne scianta, lernanta legi; ni legas en gazetoj, ke...; de legado sen atento ne riĉiĝas la prudento [1]; (figure) legi per la fingroj (pp blinduloj).

2.

(figure) Diveni ies penson laŭ la ekstera aspekto: en lia fizionomio oni legis seriozecon^Z; legi la kuraĝon sur ies vizaĝo. konjekti, deĉifri. perfidi.

3.

Kopii datumon el malpli alta (periferia) nivelo de la memorhierarkio al pli alta (pli proksimen al la ĉefprocesoro): legi dosierujon el periferia memoro en la ĉefmemoron; legi la valoron de nombrilo en la aritmekilon. ŝargiskribi

4.

Igi komputilon prezenti internan datumon en formo, facile perceptebla de homo (home legebla): mi ne sukcesis legi vian sondosieron.

lego

1.

Tio kio estas legata: registri la legоjn de la sentiloj.

2.

Interpreto de teksta fragmento en manuskripto aŭ redakcio: ĉi tie la papiruso liveras pli bonan legon [2].

legilo

1.

Aparato por enigi datumojn en komputilon: strekkoda legilo; legilo de trukartoj; skanilo estas speco de legilo.

2.

Rimedo por prezenti al homo komputilajn aŭ elektronikajn informon: novaĵlegilo; TTT-legilo; sonlegilo. eligilo

antaŭlegi

Voĉlegi, por ke aŭdu ĉeestanto: antaŭlegu ĉi tiun instruon antaŭ la tuta Izrael, antaŭ iliaj oreloj [3]; [la novajn librojn] mi antaŭlegos al vi [4].

tralegi

Legi de la komenco ĝis la fino: ĉiu, antaŭ ol komenci la legadon de la esperanta literaturo, tralegu atente la Fundamentan Krestomation [5]; mi tre dankas ilin kaj tute aparte la plej akrevidan erarĉasiston, s-ron Edmund Grimley Evans, kiu tralegis la tutan tekston [6].

finlegi

Legi ĝis la fino, fini la legadon: hieraŭ mi finlegis tiun tedan romanon.

laŭtlegi

1.

Laŭte voĉlegi: kaj li prenis la libron de la interligo kaj laŭtlegis ĝin al la popolo [7].
Rim.: Ĉi tiu uzo estas unika en Biblio, dum „voĉlegi“ estas ofta kaj kutima ĉe Zamenhof. Se oni volas indiki laŭtecon, pli bonstila estus „laŭte voĉlegi“. [Sergio Pokrovskij]

2.

(evitinde) = Voĉlegi: trejnu vin pri laŭtlegado de numeraloj [8].
Rim.: Tiu uzo estas evitinda, ĉar voĉlegado povas esti laŭta aŭ mallaŭta ― laŭteco ne estas trafa karakterizilo. Tial Zamenhof klare preferas la vorton „voĉlegi“. [Sergio Pokrovskij]

provlegi

Legi, por kontroli la taŭgecon kaj la kvaliton de la teksto: ĉar temis pri grava partia tasko, dudeko da provlegantoj estis atentege kontrolintaj la tekston, kaj ĉiu litero kaj komo en ĝi estis perfekte lokitaj [9].

tutlegi

Legi plene kaj tute: mi tutlegis la romanon dum unu nokto. tralegi

voĉlegi

Legi voĉe, elparolante la legatan: ŝi enverŝis la teon, mem prezentis al li tason da ĝi kaj poste prenis libron kaj laŭte voĉlegis [10]; la vortoj elsaltas de sur la paĝoj, tiel ke oni povas ĝoje ne nur legi sed ankaŭ voĉlegi ilin [11]; kaj oni voĉlegis antaŭ ili ĉiujn vortojn de la libro de interligo, kiu estis trovita en la domo de la Eternulo [12].

legopova

Kapabla legi: oni ne uzu la vorton „alfabetigado“ en la ĝenerala senco de legopovigo, ĉar multaj popoloj estas legopovaj sen alfabeta skribsistemo kaj ne deziras „alfabetigon“! [13]; ŝi estas kaj saĝa kaj ĉarma, kaj krome iom legopova [14].

legopovi

Esti legopova: mi ne legopovas, mi nur „legas“ bildojn.

legopovo

Kapablo legi: li multe kuraĝigis legopovon [...] [15].

legopovigi

Instrui al iu legi (kaj, kutime, ankaŭ skribi): mia patrino legopovigis min.

legopovigo

Ago instrui al iu legi (kaj, kutime, ankaŭ skribi): [...] postulis ke oni mobilizu por legopovigo [...] [16].