tradukoj: be ca cs de en es fr he hu it la nl pl pt ru sv tp

^*voĉ/o [1]

^*voĉo

1.

Sono de parolo, kanto, krio, farata de aero elblovita el la pulmoj kaj vibrigita de la laringo: paroli per malforta, sonora, raŭka, dolĉa, mallaŭta, trema voĉo; aŭdigi sian voĉon^Z; doni sian voĉon^Z; voku per plena voĉo^Z! elokventa voĉo; mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj^Z; obei ies voĉon^Z; laŭtigi sian voĉon favore al iu; direkti sian voĉon al iu^Z; ne kredu al li, kiam li ĉarmigas sian voĉon^Z; (figure) la voĉo de la prudento, konscienco; (figure) la voĉo de la sango de via frato krias al mi de la tero^Z; (figure) se ni, obeante la voĉon de indiferenta egoismo^Z. harmonia, basa voĉo; (figure) per la malakra voĉo de l' violonĉelo ŝi diris al li, kion ŝi ne kuraĝus esprimi per vortoj; la violona voĉo (parto propra al tiu instrumento) de simfonio^B; kvarvoĉa kanto.

2.

Esprimo de la opinio de ĉiu pri demando, decido aŭ elekto: mi petas, ke ĉiu volu bone kaj libere pripensi sian voĉon^Z; doni sian voĉon al iu; esti elektita per 90 voĉoj kontraŭ 10; la projekto estis akceptita per granda plimulto de la voĉoj^B; havi la ĉefan voĉon (tono) [2]; en okazo de nombroegaleco de la voĉoj la Prezidanto havas decidan voĉon [3]; (figure) infano kaj fiŝoj voĉon ne havas^Z (pri iu, kiu ne rajtas diskuti). unuvoĉa

3.

Konjugacia formo montranta, ĉu la ago esprimata de la verbo estas farata aŭ ricevata de la subjekto: aktiva, pasiva voĉo.

voĉa

1.

Rilata al voĉo: voĉa legado; voĉa promeso.

2.

Karakterizas konsonantojn, kies prononco estas akompanata per vibrado de la voĉkordoj (ekzemple b g d v z ĝ, kontraste kun respondaj senvoĉaj: p k t f s ĉ c). forta, vasta

voĉe

Uzante sian voĉon: proklami ion voĉe kaj skribe^Z; legi voĉe (kun laŭta elparolo, ne silente). buŝe, laŭte

voĉi

voĉdoni voĉi tiel, kiel oni trovas la plej utile por nia afero^Z; ĉu ni voĉu sekrete aŭ publike?;

brustvoĉo

Malpli alta parto de voĉa sonamplekso, kies vibrado sentiĝas precipe en la brusto.

duonvoĉe

Per malforta voĉo, por si mem aŭ por proksima aŭskultanto: „duonvoĉe“ (poemaro de Varingjeno) [5].

kapvoĉo

Pli alta parto de voĉa sonamplekso, kies vibrado sentiĝas precipe en la kapo.

mezvoĉo

Mezalta parto de voĉa sonamplekso, kies vibrado sentiĝas precipe en la laringo.

plenvoĉe

Per la tuta forto de sia voĉo: li ... komencas salti kaj danci en la sunmakulo sur la verda tapiŝo kriante plenvoĉe [8].

unuvoĉa^Z, ĉiesvoĉa, ĉiuvoĉa

Akorde eldirita aŭ konsentita de ĉiuj: ĉiuj unuvoĉe en la daŭro de ĉirkaŭ du horoj kriadis [9]. ĉiukonsenta, unuanima

voĉdoni

Esprimi sian opinion ĉe decido aŭ elekto: voĉdoni por la unua propono^Z; jen la rezulto de la voĉdonado; voĉdonrajta ano. voĉibaloti, elekti².

klarigi la voĉon

Malraŭkigi sian voĉon per tuseto, grako...: tusetante, por klarigi la voĉon, Kruko komencas ... [10].

voĉkordo

Ĉiu el ambaŭ membranaj tendenoj de gloto, per kies vibrado kaj streĉado produktiĝas la voĉo..