tradukoj: be bg br ca cs de en es fr hu it ku nl pl pt ru sv tr vo


Artikigita parto ĉe ekstremo de la homa aŭ besta
kruro,
servanta por stari kaj paŝi:
mi sidas sur seĝo kaj tenas
la piedojn sur benketoZ;
ŝi ĵetis
sin al la piedoj de sia edzoZ;
piedbati, piedfrapi, piedpremi
(treti);
pieda (kie kuŝas la
piedoj) parto de litoZ;
kurbapieda uloZ.
li ne volis krei laŭ sia persona plaĉo la piedan
lingvon de l' kapo ĝis la piedojZ.


Parto de verso, konsistanta
el
karakteriza kombinaĵo de silaboj kun
difinita longeco aŭ akcentiteco:
en Esperanta metriko la ĉefaj piedoj estas du- aŭ
tri-silabaj
kaj entenas nur unu akcentitan silabon.
Dusilabaj piedoj:
jambo,
piriko,
spondeo,
trokeo;
trisilabaj piedoj:
amfibraĥo,
anapesto,
daktilo,
tribrako;
kvarsilaba piedo:
ĥorjambo.
(arkaismo) [3](fakula ĵargono)
(de ortanto, sur ajna al ĝi orta
geometria figuro)
La punkto, en kiu ili sin orte sekcas:
la piedo de mezortanto de
streko
estas ties mezo.


Animalo, iranta sur du
piedoj.

Animalo, iranta sur kvar
piedoj.


cefalopodoj

miriapodoj
multpiedulo ... artikulo kun multaj piedoj
[6].


[8]
Lobo aŭ fadeno de ĉelinterna substanco, servanta
al iuj ĉeloj por enkorpigi
al si eksteran materialon, aŭ por moviĝi.
amebo
Piedo4:
kalkulas la poeto sur la fingroj / verspiednombrojn
[9].
Ĉi rimarko estas ĝusta, sed eble ne tre utila. Ĝi
povus aplikiĝi al ĉiuj derivaĵoj de la tipo "n-xo":
"triangula figuro" estas pli klara ol "triangulo",
"ĉirkaŭmana ornamaĵo" pli ol "ĉirkaŭmano", kaj multaj
similaj. [MB]