tradukoj: be br ca de en es fr he hu it lat nl pl pt ru sv tr

^*pint/o [1]

^*pinto

1.

Akuta kaj pika ekstremo: pinto de glavo, kudrilo, cirkelo.

2.

Ekstremo: pinto de la sonorilturo; urbestro, eniras tre mallaŭte per la pintoj de la piedoj [2]; li vidas nur ĝis la pinto de sia nazo (estas malsagaca, ne antaŭvidema) [3]; pinto de monto; (figure) en la pinto (supro) de la tutmonda intereso staras tiu demando; (figure) atingi la pintojn de la homa penso; (figure) superpinte (supraĵe), nur tuŝinte [4]. kulmino, supro, verto

pinta

Finiĝanta per pinto: pinta tranĉilo, bastono, ĉapelo, mentono; monto multepinta estas la monto Baŝana [5].

pinti

Esti pintoforma: al la ĉielo pintas du sonorilturoj.

pintigi

Igi pinta: pintigi krajonon; malbonhumore pintigi la buŝon (fari lipgrimacon). akra, kojna

pintumo

Mallonga, ofte rakontofina spritaĵo, kiu postulas bonan komprenon: ĉu Avinjo Byrne kaptis la pintumon? [6].

mampinto

Elstaraĵo ĉe la mamo de homoj kaj aliaj mamuloj, tra kiu ĉe inoj la idoj suĉas lakton: la trabluze videblaj mampintoj de Helga [7]. cico, mameto

piedpinto

Ekstremo de piedo, la fingroj aŭ ekstremaj artikoj de piedfingroj: la scivola edzino ellitiĝas, piedpinte iras al la kuirejo kaj diskrete enrigardas [8]; sepjara ĉifonulo ekstarante sur la piedpintojn ... [9].

senpintigi

Malaperigi la pinton de io: senpintigi plumon, glavon; (figure) senpintigi (senefikigi) argumenton, aserton.

terpinto

promontoro