Loko, loĝejo aŭ konstruaĵo en kiu koncernulo
vivas konstante, precipe la familia restadejo:
vagulo ne havanta hejmonB;
Jehuda estis elhejmigita el sia lando
[2].
domo,
familio,
mastrumi
2.
Komenca, deira aŭ normala pozicio:
en TTT, hejmpaĝo estas tiu hiperteksta
paĝo per kiu oni komencas esplori ies paĝaron;
la „hejmen-klavo“ movas la
kursoron en ties „hejman
pozicion“, al la komenco de linio aŭ ekrano.
hejma
1.
De hejmo, rilata al hejmo:
hejma lando, lingvo;
nia lingvo estas al ili hejmaZ(malfremda);
hejma (negliĝa) vesto;
hejma dometo estas kiel patrineto
[3]hejmaj diaĵoj.
familiara,
intima.
2.
Vivanta ĉe hejmo:
hejma besto;
hejmaj katoj, ŝafinojZ.
malsovaĝa.
hejme
En sia hejmo:
ĉu s-ro N. estas hejme?;
reveni hejmen;
senti sin kiel hejme
(ne ĝeni sin, sidi komforte);
al ŝi fariĝis en la koro ankoraŭ pli agrable
kaj hejmeZ;
tiu ĉi ideo en la publiko ne estas tiel hejme
(kutime akceptata), kiel ĝi devos estiZ.
hejmi
1.
Resti en hejmo:
domo, en kiu mia familio hejmis
[4].
2.
(figure)
Esti en sia normala, konvena loko aŭ medio:
hejmas ankaŭ en la franca tiu dirmaniero
[5].
(figure)
Adaptiĝi al iu loko, medio:
post kelkaj tagoj li plene hejmiĝis inter la fulgonigraj
viroj de la ... uzinoj
[6];
ili ne povis, aŭ ne volis adaptiĝi,
enhejmiĝi
[7].
akomodiĝi,
komfortiĝi
elhejmiĝi
Eliri el sia hejmo:
Fradeko elhejmiĝis matene
[8].
rehejmiĝi
Reiri en sian hejmon:
Sanĥerib, la reĝo de Asirio, elmoviĝis kaj
iris kaj rehejmiĝis kaj restis en Nineve
[9].
Nemigra, „loksida“, kies hejmo estas fiksita
en difinita loko, kontraste al la nomadoj, kiuj kunportas sian
hejmon dum siaj migradoj:
konstanta fikshejma loĝanto
[10];
la beduenoj kontraste al la fikshejmaj araboj.
nomada,
migra
~o 1.:
hogar; ~a:
doméstico; ~i:
estar es casa; ~eca:
hogareño, casero; fiks~a:
sedentario (opuesto a
nómada); ~ama:
hogareño (que sale poco de
casa), casero (que sale poco de casa).