tradukoj: be de en fr hu nl pl pt ru

linear/a

lineara

1.

(fakula ĵargono) Iel rilatanta al algebraj strukturoj de la tipo modulo aŭ vektora spaco. lineara algebro.

2.

[1] (p.p. bildigo inter moduloj aŭ vektoraj spacoj) Homomorfia rilate al la koncerna strukturo: por ke bildigo f inter vektoraj spacoj estu lineara, sufiĉas, ke f(x+α∙y) = f(x)+α∙f(y), kiuj ajn estas x, y kaj α.

3.

[2] (p.p. reela funkcio f) Tia, ke f(x) = αx.

n-lineara

(p.p. bildigo de kartezia produto de n moduloj E_i al modulo F) Tia, ke ĉiu parta bildigo φ(x_i) = f(a₁,..., x_i, ...a_n) estas homomorfio de E_i al F: la bildigo f(x,y) = x×y super algebro estas dulineara; plurlineara bildigo (kun n > 1).
Rim.: Apud la logika „dulineara“ troveblas ankaŭ „bilineara“[4].

konjuglineara, duonlineara, kontraŭlineara

(p.p. bildigo f inter du vektoraj spacoj super la korpo de kompleksoj) Tia, ke ĝi ĵetas x+α∙y al f(x)+κ(α)∙f(y), kie κ signas la operacion konjugo: la konjugo mem estas konjuglineara bildigo de la aro de kompleksoj al ĝi mem. seskvilineara.
Rim.: Ni ne trovis fonton por tiu termino. Ŝajnas, ke la formo „konjuglineara“ estas la plej logika, sed la naciaj lingvoj plimulte preferas formojn de la tipo „kontraŭlineara“ (kial?) aŭ la metaforon „duonlineara“, kiu kalembure pravigas la terminon „seskvilineara“ (etimologie: unu-kaj-duon-lineara). La donitan difinon oni povas vastigi al la okazo, kiam la vektoraj spacoj estas super ajna korpo, provizita per involucia aŭtomorfio κ. Tiusence, lineara bildigo inter reelaj spacoj povas esti kvalifikata ankaŭ konjuglineara.