[2]
Ĉiu el la grandoj uzataj por priskribi la amplekson de
objekto; kutime temas pri
longo,
larĝo kaj
diko,
aŭ larĝo,
alto kaj
profundo:
doni la dimensiojn de ŝranko, barelo, aŭtomobilo
[3];
cirkla cilindro estas difinita per nur du dimensioj: ĝia
alto kaj ĝia diametro.
Rim.: Ĉar objekto povas estis rigardata de diversaj flankoj kaj la difino de ĉiu aparta dimensio ofte enhavas supozon pri la direkto de la rigardo, necesas memori, ke la profundo de objekto povas esti ankaŭ ĝia alto, k.t.p.
- a)
-
(en vektora spaco,
rilate bazon super
ĝi) Ĉiu el la vektoroj de la bazo aŭ
ĉiu rekto, direktata de tia vektoro:
en afina ebeno oni ofte signas per x la
koordinaton laŭ la unua dimensio, kaj per y
laŭ la
dua.
Rim.: Tiu senco estas limigita nur al kelkaj ŝtoniĝintaj esprimoj. Ĝi tamen estas grava pro sia rolo en elementa geometrio kaj pro la evidenta rilato kun la komunuza senco „dimensio 1“, ekz-e de meblo. - b)
- [4]
(de vektora spaco)
Nombro de elementoj en ĝiaj
bazoj, se ĝi estas
finia, aŭ malfinio aliokaze:
dimensio de afina spaco
(dimensio de ĝia
direkto);
la dimensio de vektora spaco Kn
super korpo K estas n.
dimensinombro 2.
Rim.: Oni diras egale, ke spaco „havas dimension n “, „estas n-dimensia“, aŭ „havas n dimensiojn“. Tiaj ekvivalentoj emfazas, ke la nocio „dimensio 2.b“ sinonimas kun „nombro da dimensioj 2.a“. Tial kelkaj preferas paroli pri la „dimensinombro“ aŭ „dimensieco“ de spaco. - c)
-
(de matrico)
(n,p)-matrico.
Grado (eventuale nula), je kiu baza grando aperas en
derivita grando:
la dimensioj de la energio estas
kg×m²/s² aŭ pli
ĝenerale ML2T-2
(kie M, L, T respektive simbolas mason, longon kaj tempon);
la dimensio de energio rilate al tempo estas -2;
sendimensia grando (kun dimensio 0 rilate al ĉiuj
bazaj grandoj).
Ĉiu el la intervaloj en kiuj varias indicoj de
tabelo.
