tradukoj: be br ca cs de en es fr hu it nl pl ru sk sv

^*ark/o [1]

^*arko

1.

Objekto havanta formon de parto de cirklo aŭ de simila kurbo: arko de volbo, de fenestro; apoga, deŝarĝa, ronda, duoncirkla, triloba arko; arko pinta, rompita (ogivo); mian arkon (ĉielarkon) mi metas en la nubon [2].

2.

a)

[3] Segmento de kurbo, precipe de cirklo: arko estas ĉiam pli longa ol ŝnuro kun samaj randoj; orto detranĉas sur cirklo kun centro en ĝia vertico arkon egalan al kvarono de la tuta cirkonferenco.
Rim.: Oni ne konfuzu la arkon, segmento de cirklo ¹, kun la segmento de cirklo ².

b)

[4](evitinde) Arko ^2.a, detranĉita sur cirklo fare de centra angulo kaj konvencie identigita kun ĝi. arksinuso, arkkosinuso, arktangento, arkkotangento, arksekanto, arkkosekanto.
Rim.: Tiu senco aperas nur en neregulaj kunmetaĵoj de la tipo „arksinuso x“, kiuj estas interpretendaj kiel „la arko (angulo), kies sinuso egalas al x“. Ĉi-sence [5] registris novan radikon „arkus“, sed nekonsekvence mencias „sinusarko“ sub „arko“. La neologismo „arkuso“ ne aspektas tre utila por tiom marĝena uzo. Eĉ se konsideri la eblan sencovastigon al „mezuro de angulo“, kiun proponis [6], restas la fakto, ke ĉio ĉi ne solvas la ĉefan problemon, t.e. la neregulecon de la kunmetaĵoj uzantaj tiun nocion. Supozeble tial „arkuso“ aperas kiel evitinda en [7]. Pli lerta estis la propono de [8] uzi la prefikson „mal-“ ĉi-sence (do malkosinuso, ktp), sed ĝi ŝajne ne enradikiĝis.

3.

Luma arko formiĝanta inter du apartigitaj karbaj polusoj: arklampo, arklumo.

arki

Stari laŭ formo de arko: vasta kavo ... arkis alte super iliaj kapoj [9].

^*arkaĵo

Arkforma konstruaĵo: triumfa, bonvena arkaĵo; tio ĉi estas speco de ponto kun grandega arkaĵo [10]; (figure) la ĉiela arkaĵo (volbo).

arkaĵaro

arkadaro

arkigi

Igi arkoforma: arkigi (fleksi) branĉon, la brovojn; la kato arkigis la dorson. ĝibo

apogarko

Arkaĵo servanta por apogi muron, konstruaĵon kontraŭ elfalo: la gotikaj katedraloj havas grandajn ornamitajn apogarkojn.

ĉielarko

Sepkolora arko sur la ĉielo post pluvo: la ĉielarko estis super lia kapo, kaj lia vizaĝo estis kiel la suno [11].

lunarko

Aspekto de la luno, kiam videblas eta, arkoforma parto de ĝi komence aŭ fine de ĝia ciklo: nun restis nur eta parto de la Luno lumigita, nur eta lunarko [12]. krescento

pafarko

Arkoforma armilo por pafi sagojn: prenu do nun viajn armilojn, vian sagujon kaj vian pafarkon, kaj iru sur la kampon kaj ĉasu por mi ĉasaĵon [13]; (figure) trostreĉi la pafarkon (tropostuli).

pintarko

Arkaĵo kun formo de du kurboj sin renkontaj je meza pinto: preĝejoj ... kun altaj turoj kaj pintarkaj fenestroj [14]. ogivo

pluvarko

ĉielarko

vestarko

Rigida arko proksimume duŝultro-forma, provizita per hoko, por pendigo de vestoj: li tamen faligis kelkajn vestarkojn, li ĉiam faligis ilin kiam li klopodis esti silenta [15].